Image may be NSFW.
Clik here to view.
Opgegroeid in Trenchtown, een sloppenwijk in Kingston, Jamaica, groeide Robert Nesta Marley, beter bekend als Bob Marley, uit tot de grootste reggae legende aller tijden. Na de onafhankelijkheid van Jamaica in 1962 bracht Tuff Gong zijn eerste single uit. Datzelfde jaar van onafhankelijkheid bracht ook politieke veranderingen met zich mee. Nu het land niet meer onder het Britse bestuur stond, moest het op een andere manier geregeerd worden. Twee politieke partijen rezen op, de Jamaica Labour Party (JLP) en de Peoples National Party (PNP). Hoewel beide partijen democratische partijen waren, had de JLP een Kapitalistisch oogpunt, en de PNP neigde sterk naar het Communisme. Hoewel het Jamaicaanse volk alleen maar gevoed wilde worden, lukte het om de entiteiten achter de partijen de bevolking tegen elkaar op te zetten. Aan de ene kant werden er Amerikaanse wapens zoals Uzi’s en M16, en aan de andere kant werden er Russische wapens zoals de AKA47 het land binnen gesmokkeld. Met veel geweld als gevolg.
In 1964 richtte Bob Marley samen met Bunny Livingston en Peter Tosh The Wailers op, met groot nationaal succes. In 1973 Verlieten Bunny en Peter de band om een solocarrière te beginnen. Bob nam drie zangeressen in dienst, waaronder zijn vrouw Rita, en hernoemde de band tot ‘Bob Marley and the Wailers’. De hit ‘No Woman, No Cry’ bracht de band al snel internationaal succes en 3 jaar later sierde Bob zijn dreadlocks de cover van het Rolling Stone Magazine waar ze benoemd werd tot band van het jaar.
Image may be NSFW.
Clik here to view.
Bob Marley en zijn zangtrio werden datzelfde jaar uitgenodigd om op te treden voor het Smile Jamaica concert. Gevraagd door leiders van beide politieke partijen, had Bob de uitnodiging afgewezen. Bob zijn invloed in Jamaica was zo groot, dat de politieke die hem zou steunen, zeker was de verkiezingen te winnen. De Manager van Bob had onder sponsoring van de agrarische afdeling van de PNP echter wel toegezegd. Twee dagen vóór het concert werd er een aanslag gepleegd op Bob Marley en zijn familie, met Amerikaanse wapens. De Marley’s overleefde echter de aanslag en gingen alsnog optreden. Een optreden van 90 minuten met verwondingen en al, toonde de 80.000 aanwezigen dat geweld niet de oplossing is. Na het concert besloot Bob het land te verlaten. Twee jaar later, in 1978 kwam Bob weer terug om opnieuw op te treden voor het Smile Jamaica concert. Hij nodigde de leiders van de JLP en de PNP uit om het podium op te komen en wist elkaar de hand te laten schudden en voegde de boodschap ‘One Love’ er aan toe.
Bob ging actief door met muziek maken voorzien van inhoud. Zijn nummers staan vol met hoop, liefde, vrede en bewustmakende boodschappen. In nummers zoals Crisis, Guiltiness, Babylon System en Rat Race heeft hij het over machtswellust, materialisme, propaganda, miseducatie en politiek geweld. En omdat ‘Rasta don’t work for no C.I.A.’ moest Bob ook het veld ruimen. Hoewel de aanslag twee dagen voor het concert in 1976 mislukt was, gaf de CIA het niet op. Tijdens het concert kreeg Bob bezoek van Carl Colboy, die samen met zijn cameraploeg een docu wilde maken over Bob. Bob kreeg een paar schoenen cadeau, en volgens gebruik was het gewoon die direct aan te passen. Er bleek echter een scherp voorwerp in deze schoen te zitten die zijn grote teen doorprikte. Niemand dacht er destijds kwaad over, maar wanneer blijkt dat Carl Colboy de zoon van William Colboy bleek te zijn, die Chief bij de CIA was in 1976 valt er een groot puzzelstuk op zijn plek. Een welbekende CIA methode om doelwitten te vermoorden is een versie van de kankerverwekkende stof aflatoxine (carcinogenic toxin) via een speldenprik over te brengen.
Deze theorie lijkt misschien nog vergezocht, maar volgens verklaringen van ex-CIA agent Philip Agee was de Rastafari beweging, gedreven door Bob Marley een bedreiging voor de CIA. Het bevorderde de bewustwording van de massa, en dat wil de CIA niet. Groepen zijn dan niet meer tegen elkaar op te zetten en de CIA en bijkomende kapitalistische entiteiten verliezen dan hun controle over de bevolking. Het motief was dus duidelijk.
Image may be NSFW.
Clik here to view.
In 1977 word huidkanker geconstateerd bij Bob. Deze begon in zijn teen, dezelfde teen die geprikt werd door het onbekende voorwerp gevonden in zijn nieuw verkregen schoenen, en zaaide zich uit naar de rest van zijn lichaam. In eerste instantie is deze vorm van kanker in de meeste gevallen niet dodelijk. Gezien de hoeveelheid marihuana die Bob rookte, was het ook niet logisch dat hij aan kanker zou overlijden. Marihuana blijkt namelijk een zeer effectief resultaat te hebben in het bestrijden van kanker. Er valt wel iets te zeggen over het feit dat hij zijn teen niet wilde laten amputeren, en daarmee zijn eigen leven op het spel zette. Maar dat bleek hem niet fataal te zijn. Op aandringen van anderen bezocht Bob Dr. Issels in Duitsland om zijn kanker op een alternatieve manier te laten genezen. Dr. Issels behandelde Bob met pijnlijke methodes die hem uithongerde en uiteindelijk het leven zou kosten. Er werd een grote vraagteken achter deze behandeling gezet, die duidelijk werd beantwoord met het feit dat diezelfde dokter bij de Nazi’s in de Tweede Wereldoorlog in dienst was. Connecties tussen de CIA en de Nazi’s zijn dan ook niet moeilijk te vinden. Leef je uit op Google zou ik zeggen.
Ondanks alle pogingen om de mainstream muziek te controleren, is de boodschap van liefde niet tot zwijgen te brengen. Bob Marley mag dan niet meer leven, maar zijn boodschappen zijn onsterfelijk. One Love!
Het bericht Bob Marley verscheen eerst op Het Vrije Nieuws.